9 listopada odbyła się uroczysta premiera nowego wydania pamiętników Zofii Stryjeńskiej pt. „Chleb prawie że powszedni. Kronika jednego życia”, które ukazały się nakładem Wydawnictwa Czarne.
Zofia Stryjeńska, znana szerszemu gronu z reprodukcji jej „tańców polskich” na wieszanych w PRL na ścianach talerzach, a także kubkach czy pocztówkach, była jedną z największych artystek dwudziestolecia międzywojennego. Zmagała się z brakiem pieniędzy i rozterkami związanymi z własną twórczością i wątki te wciąż przewijają się w pamiętnikach.
Ich opracowaniem zajęły się Angelika Kuźniak i Magdalena Budzińska. Pierwsza z nich jest autorką książki o Stryjeńskiej, która ukazała się rok temu, także nakładem Wydawnictwa Czarne – „Diabli nadali”.
Obszerne pamiętniki wzbogacone zostały licznymi materiałami, które były w nich umieszczone przez autorkę w oryginale: wycinkami z gazet, listami, a także notatkami z luźnych kartek, także wyrwanych z kalendarza. To nie tylko ciekawy obraz dużej części życia nietuzinkowej artystki, ale także epoki, w której żyła. Pojawiają się m.in. takie postaci, jak: Witkacy, Karol Szymanowski, Jarosław Iwaszkiewicz, Ignacy Mościcki, Jadwiga Beckowa, Olga Boznańska, Jan Lechoń, Jan Kiepura, Loda Halama.
Podczas premiery książki w Muzeum Narodowym można było zobaczyć nieprezentowane na co dzień prace Zofii Stryjeńskiej.
Polowanie / fantazja (1964)
Żniwiarze (1964)
Zrywanie jabłek (1960)
Scena w karczmie (1940)
Dla porządku jeszcze dwa talerze:
