W ósmym odcinku podcastu ugościły mnie wspaniałe Grażyna Grabowicz i Ewelina Krajewska – duet tworzący markę Manilove. Dowiecie się, skąd ta nazwa, która ma poniekąd coś wspólnego z miłością, jak w Cieplewie pod Gdańskiem powstają magiczne rzeczy z gliny i drewna. Poniżej kilka zdjęć dziewczyn z pracowni. Zanim zabierzecie się za podcast, ostrzegę, że to najdłuższy dotychczas odcinek i przesłuchanie całości zajmie Wam półtorej godziny. Ale nie będziecie żałować. Ta rozmowa jest taka jak ceramika Manilove – absolutnie wyjątkowa.
W siódmym odcinku podcastu rozmawiam z Mateuszem Grobelnym. Zanim rozpoczął studia na Akademii Sztuk Pięknych im. Eugeniusza Gepperta we Wrocławiu, parał się projektowaniem odzieży. Umiejętności budowlane pozwalają mu tworzyć to, co w ceramice kocha najbardziej – piece do wypału ceramiki opalane drewnem.
Tym razem bez selfie, bo podcast nagrywaliśmy późno i obydwoje wyglądaliśmy jak zombie. Zamiast tego zdjęcia, które zrobiłam Mateuszowi w 2018 roku będąc w Bolesławcu, gdzie podczas Bolesławieckiego Święta Ceramiki na rynku stanął, wspomniany w rozmowie, mobilny piec. Tym razem dostał głowę smoka, a na czterech zdjęciach poniżej widać jego napełnianie ceramiką, radość ze skończonej budowy i nocne palenie. Na zdjęciach poniżej jeden z bardziej spektakularnych pieców i jedna z rzeźb ceramicznych Mateusza Grobelnego.
W szóstym odcinku Podcastu Heliotropa posłuchacie mojej rozmowy z Izabelą Gkagkanis, która zaczęła szyć maskotki trzynaście lat temu, a niedługo potem powołała do życia markę gaganis. Po raz pierwszy spotkałam ją na targach rękodzieła czy designu i kupiłam od niej piękną Lisicę. W domu zobaczyłam, że dołączona jest do niej metka, a na niej wyszczególnione ubrania, z jakich została uszyta. To było wspaniałe odkrycie, bo wtedy jeszcze nie odmieniało się “zero waste” przez wszystkie przypadki, a Izabela już szyła z materiałów z odzysku. Na Gwiazdkę Lisica dostanie do towarzystwa Duszka.
Posłuchajcie o tym jak powstają urzekające maskotki, dowiedzcie się kim Izabela jest z zawodu i gdzie ludzie maja szacunek do tego, co stare. Może jeszcze zdążycie kupić jakiegoś zwierzaka, króla lub królową dla siebie lub kogoś bliskiego. To nie są tylko maskotki dla dzieci, cieszą się z nich także dorośli.
Tak dobrze nam się rozmawiało, że zastał nas zmrok 😉
Gościem piątego odcinka Podcastu Heliotropa jest Krzysztof Bocian, właściciel dwóch marek – Stratus ceramics, pod którą sprzedaje oryginalne naczynia użytkowe i dekoracyjne oraz Ciepło Właściwe, którą lepiej znają ci, którzy sami chcą poznać tajniki tworzenia obiektów z ceramiki i którzy lubią spędzać czas, dotykając gliny.
W czwartym odcinku podcastu rozmawiam z Marcinem Skalskim z Kuźnia Skały. To jeden z tych facetów, którzy na wszelkich targach wzornictwa sprzedają wszystko, zanim niezdecydowani klienci zdążą się zastanowić, czy naprawdę potrzebny im ptaszek. Marcin, z wykształcenia architekt, zajął się w pewnym momencie stolarstwem i kowalstwem. Jak to często bywa, produkt, który stał się hitem, powstał początkowo zupełnie przypadkowo. Jego siła tkwi w prostocie i w tym, że rośnie liczba osób, doceniających rzemiosło. Ptaszki wyrabiane są ręcznie, mają korpusy z drewna i kute ze stali nóżki i dzióbki. Każdy jest inny, bo nie ma dwóch takich samych kawałków drewna i tak samo wykutych elementów. Posłuchajcie i jeśli jeszcze nie macie swojego ptaszka…
Tartaruga to pracownia tkacka, która ma swoją siedzibę w Łodzi. Dzięki wyobraźni i sprawnym palcom Wiktorii Podolec i Jadzi Lenart powstają tam kilimy i tkaniny dekoracyjne. Ich wzornictwo jest bardzo współczesne, zaś techniki wykonania zgodne z najlepszymi rzemieślniczymi tradycjami. Wełna używana przez dziewczyny w czasie produkcji pochodzi z recyclingu lub z polskich zrównoważonych hodowli owiec. Dwa procent dochodu ze sprzedaż każdego produktu Tartarugi trafia do fundacji Refugee.pl, która działa na rzecz zapobiegania rasizmowi oraz budowania społeczeństwa obywatelskiego.
Publikacja odcinka Podcastu Heliotropa, którego gośćmi są
twórczynie Tartarugi, zbiega się w czasie z premierą nowej kolekcji pracowni,
która nosi nazwę WASTEWORLD. Inspiracją do jej powstania była refleksja nad
tym, jak dużą ilość zanieczyszczeń i odpadów generuje przemysł tekstylny.
Ręcznie tkane kilimy i tekstylia domowe z nowej kolekcji są w ponad 90 proc.
zrobione z wełnianych przędz, będących odpadem z masowej produkcji dywanów. O
surowcach, sposobach wytwarzania ręcznie robionych tkanin i tym, jak powstała
Tartaruga posłuchacie w podcaście, do czego zachęcam.
Z dziewczynami spotkałam się przy okazji ich wizyty w Warszawie, gdzie miały stoisko na Targach Rzeczy Ładnych, na którym mamy wspólne zdjęcie.
Miejsca do nagrania naszej rozmowy użyczył nam sklep vintage Norm Core / Vintage Kolektyw, za co bardzo dziękuję. 😉
Ponieważ kolekcjonowanie ludzkich historii fascynuje mnie bardziej niż kolekcjonowanie przedmiotów, a rozmowy z artystami, kolekcjonerami, zbieraczami, muzealnikami to coś, co bardzo lubię, chcę się z Wami nimi podzielić. Nie tylko w formie słowa pisanego, jak robiłam to do tej pory, ale pod postacią podcastu, z którym przygodę miałam już kilka lat temu, jednak wówczas rozmawiałam o zupełnie innego rodzaju sztuce. 🙂
Pierwszy odcinek Podcastu Heliotropa to spotkanie z Danutą Duszniak, z którą miałam okazję spędzić przed tym nagraniem wiele interesujących godzin. Nasza rozmowa na potrzeby podcastu została zarejestrowana 12 września 2019 i nieco pocięta na potrzeby tego formatu. Mam nadzieję, że ci z Was, którzy doskonale znają i mają w swoich zbiorach porcelanę projektu Danuty Duszniak, z przyjemnością posłuchają także jej opowieści o tym, co i w jaki sposób projektowała. Mamy kilka słów o Instytucie Wzornictwa Przemysłowego, Wandzie Telakowskiej, Cepelii, Jadwidze Grabowskiej, uroku przedwojennego Lwowa… Zresztą sprawdźcie sami.
Danuta Duszniak urodziła się 25 marca 1926 roku we Lwowie, mieszkała z rodzicami i siostrą w Stanisławowie. W czasie wojny rodzina była zmuszona przenieść się do Warszawy, w której projektantka mieszka do dzisiaj. W 1953 roku ukończyła studia na Wydziale Rzeźby Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie. Pracowała jako projektantka w Zakładzie Ceramiki i Szkła Instytutu Wzornictwa Przemysłowego razem z Zofią Galińską, Zofią Palową i Zofią Przybyszewską. Po 1968 roku projektowała także dla Instytutu Szkła i Ceramiki w Warszawie, była kierowniczką artystyczną Spółdzielni Rękodzieła Artystycznego „Kanon”, pełniła nadzór artystyczny nad pracami Spółdzielni „Kwiatogal”, miała także epizod związany z modą w Spółdzielni „Dzianina”. We własnej pracowni przy ul. Kredytowej 8 tworzyła ceramikę unikatową. Jej najbardziej znane prace to dzbanek „Kolumb” z 1956 roku (który nie wszedł do produkcji i znajduje się w zbiorach Muzeum Narodowego w Warszawie), serwisy „Prometeusz” i „Koko” z 1959 roku, wazon „Rock and Roll” z 1957 roku, wazony „Kostka” i „Flora”. Danuta Duszniak, będąc projektantką IWP, zaprojektowała kilkadziesiąt wzorów ceramiki użytkowej. Nadal projektuje, w ostatnim czasie serwis kawowy, naczynia dla osób chorych na Parkinsona czy serię geometrycznych wazonów.
Ta strona używa plików „cookies". Informacji zarejestrowanych w plikach "cookies" używana jest m.in. do celów reklamowych i statystycznych oraz w celu dostosowania naszych serwisów do indywidualnych potrzeb Użytkowników. Możesz zmienić ustawienia dotyczące "cookies" w swojej przeglądarce internetowej. Jeżeli pozostawisz te ustawienia bez zmian pliki cookies zostaną zapisane w pamięci urządzenia. Zmiana ustawień plików "cookies" może ograniczyć funkcjonalność serwisu. Zgadzam się
Prywatność i pliki cookie
Privacy Overview
This website uses cookies to improve your experience while you navigate through the website. Out of these, the cookies that are categorized as necessary are stored on your browser as they are essential for the working of basic functionalities of the website. We also use third-party cookies that help us analyze and understand how you use this website. These cookies will be stored in your browser only with your consent. You also have the option to opt-out of these cookies. But opting out of some of these cookies may affect your browsing experience.
Necessary cookies are absolutely essential for the website to function properly. This category only includes cookies that ensures basic functionalities and security features of the website. These cookies do not store any personal information.
Any cookies that may not be particularly necessary for the website to function and is used specifically to collect user personal data via analytics, ads, other embedded contents are termed as non-necessary cookies. It is mandatory to procure user consent prior to running these cookies on your website.