Z przykrością zamieszczam informację o śmierci wybitnej polskiej ceramiczki, rzeźbiarki i medalierki Wandy Gosławskiej, wdowy po Józefie Gosławskim, rzeźbiarzu i medalierze.
Wanda Gosławska (z domu Mankin) urodziła się 26 maja 1922 roku w Warszawie. Dzieciństwo i młodość spędziła w Kaliszu. W czasie II wojny światowej przebywała na robotach przymusowych w III Rzeszy. W latach 1946-1949 studiowała w Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych w Poznaniu, pracując jednocześnie jako scenografka Teatru im. Wojciecha Bogusławskiego w Kaliszu. W 1948 roku poślubiła artystę rzeźbiarza Józefa Gosławskiego, z którym miała dwie córki – Bożenę Stefanię i Marię Annę. W 1956 roku zamieszkała z rodziną na warszawskiej Saskiej Kępie.
Wraz z mężem zrealizowała wiele dzieł – do drobnych form ceramicznych po rzeźby monumentalne, chociażby projekty konkursowe pomników Bohaterów Warszawy i Bolesława Prusa, grupę rzeźbiarską „Muzyka” na warszawskim MDM-ie.
Artystka pracowała jako kierownik artystyczny Spółdzielni „Kwiatogal”, a także starszy inspektor nadzoru artystycznego w Cepelii – podlegały jej wszystkie placówki wytwarzające ceramikę. Projektowała także medale i monety. To jej autorstwa są plakiety nagród im. Zbyszka Cybulskiego oraz „Złoty Ekran”. Prace Wandy Gosławskiej prezentowane były na wystawach krajowych, znajdują się także w zbiorach Muzeum Warszawy.
Kolejną i szczególną dziedziną twórczości artystki była ceramika. Wraz z mężem była autorką zespołu głów ceramicznych do ekspozycji biżuterii dla sklepu „Jablonex”, w którym odpowiedzialna była także za aranżację wnętrza. Zrealizowała także zaprojektowaną wraz z mężem ściankę mozaikową w sklepie „Jubilera” na Rondzie Waszyngtona w Warszawie. Była autorką zachowanej do dziś mozaiki przestrzennej wykonanej dla Zakładu Usług Dźwigowych, który mieścił się przy ul. Postępu 12 w Warszawie.
Wanda Gosławska ostatnie lata spędziła w Otwocku, gdzie nadal tworzyła – malowała akwarele. Zmarła 17 listopada 2020.