„Czarodziej z Łysej Góry” – premiera książki o Bolesławie Książku

Dzisiaj oczekiwana przez wielu książka Bożeny Kostuch trafi w ręce czytelniczek i czytelników. Doskonała historia, doskonały prezent na Mikołajki i Gwiazdkę.

Czytaj dalej „Czarodziej z Łysej Góry” – premiera książki o Bolesławie Książku

Żywe Muzeum. Magia ceramiki

2 lutego w Muzeum Mazowieckim w Płocku w ramach cyklu „Żywe Muzuem” odbędzie się spotkanie z dwoma kolekcjonerami ceramiki.

Czytaj dalej Żywe Muzeum. Magia ceramiki

Odcinek #08 – Manilove

lub posłuchaj na Spotify

W ósmym odcinku podcastu ugościły mnie wspaniałe Grażyna Grabowicz i Ewelina Krajewska – duet tworzący markę Manilove. Dowiecie się, skąd ta nazwa, która ma poniekąd coś wspólnego z miłością, jak w Cieplewie pod Gdańskiem powstają magiczne rzeczy z gliny i drewna. Poniżej kilka zdjęć dziewczyn z pracowni. Zanim zabierzecie się za podcast, ostrzegę, że to najdłuższy dotychczas odcinek i przesłuchanie całości zajmie Wam półtorej godziny. Ale nie będziecie żałować. Ta rozmowa jest taka jak ceramika Manilove – absolutnie wyjątkowa.

<><><><>
Strona www
Facebook
Instagram
Pinterest

Odcinek #07 – Mateusz Grobelny

lub posłuchaj na Spotify

W siódmym odcinku podcastu rozmawiam z Mateuszem Grobelnym. Zanim rozpoczął studia na Akademii Sztuk Pięknych im. Eugeniusza Gepperta we Wrocławiu, parał się projektowaniem odzieży. Umiejętności budowlane pozwalają mu tworzyć to, co w ceramice kocha najbardziej – piece do wypału ceramiki opalane drewnem.

Tym razem bez selfie, bo podcast nagrywaliśmy późno i obydwoje wyglądaliśmy jak zombie. Zamiast tego zdjęcia, które zrobiłam Mateuszowi w 2018 roku będąc w Bolesławcu, gdzie podczas Bolesławieckiego Święta Ceramiki na rynku stanął, wspomniany w rozmowie, mobilny piec. Tym razem dostał głowę smoka, a na czterech zdjęciach poniżej widać jego napełnianie ceramiką, radość ze skończonej budowy i nocne palenie. Na zdjęciach poniżej jeden z bardziej spektakularnych pieców i jedna z rzeźb ceramicznych Mateusza Grobelnego.

Więcej zobaczycie tutaj:
strona Mateusza Grobelnego
Instagram
Film Arkady Ognia
Film Wrak Wygasłego Ognia
Strona Pleneru Rzeźbiarsko-Ceramicznego, którego Mateusz jest komisarzem

Odcinek #01 – DaDu, czyli Danuta Duszniak

lub posłuchaj na Spotify

Ponieważ kolekcjonowanie ludzkich historii fascynuje mnie bardziej niż kolekcjonowanie przedmiotów, a rozmowy z artystami, kolekcjonerami, zbieraczami, muzealnikami to coś, co bardzo lubię, chcę się z Wami nimi podzielić. Nie tylko w formie słowa pisanego, jak robiłam to do tej pory, ale pod postacią podcastu, z którym przygodę miałam już kilka lat temu, jednak wówczas rozmawiałam o zupełnie innego rodzaju sztuce. 🙂

Pierwszy odcinek Podcastu Heliotropa to spotkanie z Danutą Duszniak, z którą miałam okazję spędzić przed tym nagraniem wiele interesujących godzin. Nasza rozmowa na potrzeby podcastu została zarejestrowana 12 września 2019 i nieco pocięta na potrzeby tego formatu. Mam nadzieję, że ci z Was, którzy doskonale znają i mają w swoich zbiorach porcelanę projektu Danuty Duszniak, z przyjemnością posłuchają także jej opowieści o tym, co i w jaki sposób projektowała. Mamy kilka słów o Instytucie Wzornictwa Przemysłowego, Wandzie Telakowskiej, Cepelii, Jadwidze Grabowskiej, uroku przedwojennego Lwowa… Zresztą sprawdźcie sami.

Danuta Duszniak urodziła się 25 marca 1926 roku we Lwowie, mieszkała z rodzicami i siostrą w Stanisławowie. W czasie wojny rodzina była zmuszona przenieść się do Warszawy, w której projektantka mieszka do dzisiaj. W 1953 roku ukończyła studia na Wydziale Rzeźby Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie. Pracowała jako projektantka w Zakładzie Ceramiki i Szkła Instytutu Wzornictwa Przemysłowego razem z Zofią Galińską, Zofią Palową i Zofią Przybyszewską. Po 1968 roku projektowała także dla Instytutu Szkła i Ceramiki w Warszawie, była kierowniczką artystyczną Spółdzielni Rękodzieła Artystycznego „Kanon”, pełniła nadzór artystyczny nad pracami Spółdzielni „Kwiatogal”, miała także epizod związany z modą w Spółdzielni „Dzianina”. We własnej pracowni przy ul. Kredytowej 8 tworzyła ceramikę unikatową. Jej najbardziej znane prace to dzbanek „Kolumb” z 1956 roku (który nie wszedł do produkcji i znajduje się w zbiorach Muzeum Narodowego w Warszawie), serwisy „Prometeusz” i „Koko” z 1959 roku, wazon „Rock and Roll” z 1957 roku, wazony „Kostka” i „Flora”. Danuta Duszniak, będąc projektantką IWP, zaprojektowała kilkadziesiąt wzorów ceramiki użytkowej. Nadal projektuje, w ostatnim czasie serwis kawowy, naczynia dla osób chorych na Parkinsona czy serię geometrycznych wazonów.

XIII Międzynarodowe Biennale Ceramiki (zdjęcia)

Na tegoroczną edycję Biennale trafiły różnorodne i znakomite prace. Stali bywalcy uważają, że wystawa była wyjątkowa. Jeśli nie zdążyliście zobaczyć jej na żywo, służę zdjęciami.

Czytaj dalej XIII Międzynarodowe Biennale Ceramiki (zdjęcia)